Εργασίες αναπαλαίωσης παλιού μπαούλου.

Σας είχα υποσχεθεί τη διαδικασία και τις εργασίες οι οποίες έγιναν για την αναπαλαίωση του μπαούλου , καθώς και την τεχνική που εφάρμοσα προκειμένου να εμφανιστούν τα "νερά" του ξύλου πάνω από το χρώμα. Κράτησα την υπόσχεση μου και σήμερα σας τα παρουσιάζω.


 
Η διαδικασία ήταν η εξής:
Ξεβιδώθηκαν τα μεταλλικά και σκουριασμένα χερούλια (διότι αντικαταστάθηκαν με καινούρια), βγήκε το μεταλλικό χείλος στο κάτω μέρος του καπακιού που και αυτό ήταν κοριασμένο.




Και... εδώ αρχίζουν τα όργανα. 

  

Τρίψιμο με σπάτουλα να φύγουν τα "χοντρά", με γυαλόχαρτο, με ηλεκτρικό τριβείο, τρίψιμο με βουρτσάκι για τρυπάνι (μάλλον έτσι λέγεται) στις μεταλλικές γωνίες.
Στόκος στις τρύπες. Τα καινούρια χερούλια είναι πιο μικρά και φυσικά δεν ταιριάζουν με τις παλιές τρύπες.

Και πάμε στη βαφή.
Αχ με (μας) ταλαιπώρησε πολύ... Πειραματίστηκε πολύς κόσμος στο πώς βάφεται ένα αντικείμενο με κομπρεσέρ και αερογράφο. Και σαν πειραματόζωο που σέβεται τον εαυτό, του γέμισε λάθη.
Αλλού έσταξε άλλου κάποιος βιαστικός ακούμπησε κ έμεινε δαχτυλιά...

Ξύσιμο να φύγουν οι σταγόνες και... πάλι από την αρχή. Η δεύτερη προσπάθεια ήταν πολύ πιο σωστή.



Τρίψιμο ελαφρά με λεπτό γυαλόχαρτο στα ξύλα. Τρίψιμο στα μέταλλα να εμφανιστεί το ανάγλυφο και τα προκάκια.





Τεχνική εμφάνισης γραμμών του ξύλου σε βαμμένη ξύλινη επιφάνεια."Μμμμ... και τώρα τι να του κάνω...;" DECUPAGE ε βέβαια.
Ανοίγω τα συρτάρια μου επιλέγω τις χαρτοπετσέτες. Και ξεκινώ την διαδικασία.
Απ' την αρχή το πράγμα έδειχνε ότι τίποτα δε θα πάει καλά με τις χαρτοπετσέτες. Ας μην μπω σε λεπτομέρειες, πάντως οι χαρτοπετσέτες έπρεπε να βγουν και να μπουν άλλες. 
Επειδή όμως η κόλα σε αρκετά σημεία είχε στεγνώσει, έπρεπε να χρησιμοποιήσω σπάτουλα. 

      Ξύνοντας λοιπόν και προσπαθώντας να αφαιρέσω την χαρτοπετσέτα χωρίς να πειραχτεί το χρώμα, άρχισε να μουτζουρώνει η σπάτουλα την επιφάνεια εμφανίζοντας τα νερά του ξύλου. Κάτι σαν αυτό που κάναμε παλιά με το κέρμα κάτω από το χαρτί, που τρίβαμε με το μολύβι και αποτυπωνόταν το ανάγλυφο του κέρματος πάνω στο χαρτί. Ε αυτή είναι η λογική μόνο που χρειάστηκε πολύ περισσότερο τρίψιμο, μέχρι να αρχίσει να μουντζουρώνει η σπάτουλα.

Έτσι λοιπόν όσο πιο πολύ έτριβα τόσο πιο ωραίο γινόταν και αφού είχα απαλλαγεί τελείως από τα ίχνη της χαρτοπετσέτας, άρχισα να βλέπω ότι αυτή η διαδικασία έδινε στην επιφάνεια  μια «επιλεκτική γυαλάδα» (παρέλειψα να πω ότι το χρώμα ήταν ακριλικό ματ). Έτσι λοιπόν αφίσα τις χαρτοπετσέτες και εφάρμοσα αυτή την τεχνική σε όλες τις πλευρές. Δείτε το βίντεο σχετικά με τον τρόπο χρήσης της σπάτουλας.

Το αποτέλεσμα είναι αυτό. Ελπίζω αυτές οι φωτογραφίες να βοηθούν περισσότερο. 

Επειδή όμως ήθελα όλο αυτό να το θωρακίσω (αν και δεν φαινόταν να βγαίνει) το πέρασα με ματ βερνίκι σε σπρέι.

Τα υπόλοιπα ήταν απλά, βιδώθηκαν τα ολοκαίνουρια χερούλια βιδώθηκε το σετάκι για το λουκέτο (δεν ξέρω πως λέγεται).

Έβαλα κορδονάκι για να συγκρατεί το καπάκι στο άνοιγμα. 

Και κόλλησα από το ίδιο κορδόνι στο κάτω μέρος του μπαούλου όπως δείχνει η φωτογραφία.
Δείτε και το σχετικό βίντεο με τον τρόπο τοποθέτησης του κορδόνιού.

Σε γενικές γραμμές πέρασα πολύ ωραία, ήταν μια πολύ όμορφη διαδικασία.
Καλή σας ημέρα και χρόνια πολλά στις Δήμητρες και στους Δημήτριδες

Μεταβείτε στην ανάρτηση Το παλιό μπαούλο αναπαλαιώθηκε