Κλαδί απ΄ το ταβάνι

Aν δε έχετε  τι να κρεμάσετε από το ταβάνι σας και δε θέλετε φωτιστικό (γιατί ο χώρος φωτίζεται επαρκώς από κάποιο άλλο). Υπάρχει λύση. Ρίξτε λίγο νερό στο ταβάνι και σας βεβαιώνω ότι θα φυτρώσει ένα ωραιότατο κόκκινο κλαδάκι σαν αυτό που βλέπετε στην εικόνα.

Τωρα που είναι ακόμα Καλοκαιράκι και όλο και σε κάποιον αγρό θα έχεται την ευκαιρία να βρεθείτε. Βρείτε λοιπόν ενα ωραίο κλαράκι ή και δύο δε μας πειράζει  (ας είναι ξερό-ά καλύτερα, θα σας πω στη συνέχεια γιατι),

μην αρχίσετε όμως να κόβετε από τα δέντρα (μην ξεχνάμε και το οικολογικό μας πνεύμα)  και ξεκινάμε. Κατ' αρχάς προσπαθούμε να λειάνουμε λίγο τα κλαδάκια (όσο μπορούμε και όσο η υπομονή μας το επιτρέπει) με ένα γυαλόχαρτο. Αυτό θα γίνει πολύ πιο εύκολα αν το ξύλο είναι ξερό γι’ αυτό σας είπα πιο πάνω να βρείτε ξερό (υπάρχει και άλλος ένας λόγος, θα το πούμε παρακάτω). 

Αφού κάνουμε αυτή τη διαδικασία ξεκινάμε το βάψιμο (αν βέβαια θέλουμε να έχει ένα πιο γήινο ύφος το αφήνουμε όπως έχει, αναλόγως τα γούστα). Το ερώτημα τώρα είναι με τι χρώμα θα το βάψουμε και πώς. 

Μην χρησιμοποιήσετε λαδομπογιά γιατί θα αργήσετε να το βάλετε μέσα στο σπίτι, λόγο της έντονης οσμής που θα έχει για πολύ καιρό ή μάλλον για πολλούς μήνες (δεν το θέλουμε αυτό). 

Ένας άλλος λόγος είναι οτι αργεί να στεγνώσει (την ανυπομονησία που τη βάζετε;). Γι’ αυτό καλύτερα χρώμα με ακρυλική βάση. 

Τώρα, με σπρέι ή με πινέλο; Εγώ θα σας έλεγα με πινέλο, για λόγους οικονομίας και οικολογίας. Η λύση του σπρέι είναι κατά πολύ ακριβότερη και επιβαρύνει και το περιβάλλον. 

Και τέλος, ο τελευταίος λόγος για τον οποίο θα πρέπει να βρούμε ξερό κλαδί (ή να ξεράνουμε αυτό που βρήκαμε αφίνοντάς το στον ήλιο για καμια βδομά ή και παραπάνω ανάλογα) είναι ότι αν ο φλοιός του είναι χλωρός τότε το χρώμα δεν θα κολλήσει. 

Πείτε μου αν σας αρέσει. Η γνώμη σας έχει σημασία...